Kolano skoczka - Tendinopatia więzadła właściwego rzepki

Tendinopatia więzadła właściwego rzepki – kolano skoczka – jest to zespół nadmiernego przeciążenia aparatu wyprostnego stawu kolanowego. Niektóre dyscypliny sportowe wymagają wykonywania dużej ilości skoków (np. koszykówka, siatkówka, skok w dal, wzwyż, trójskok). Z tego też powodu przeciążenie więzadła właściwego rzepki jest nazywana „kolanem skoczka”. Do tendinozy ścięgna może dojść nie tylko podczas uprawiania dyscyplin sportowych, w czasie których dochodzi do częstych zmian kierunku ruchu, ale także i tych, w których osoba trenująca nie wykonuję ani skoków, ani nie zmienia często kierunku ruchu.

Ból oraz zmniejszona aktywność ruchowa towarzyszące zmianom przeciążeniowym ścięgna mogą prowadzić do upośledzenia funkcji mięśnia czworogłowego, zwłaszcza mięśnia obszernego przyśrodkowego i zmiany warunków biomechanicznych stawu rzepkowo-udowego. U osób zgłaszających objawy charakterystyczne dla zmian przeciążeniowych ścięgna rzepki należy zawsze wykluczyć staw rzepkowo-udowy jako źródło dolegliwości bólowych. Pacjenci z przeciążeniem więzadła rzepki często skarżą się na ból w rejonie przedniej części stawu kolanowego, który wzmaga się przy wykonywaniu podskoków. Przeciążenie najczęściej pojawia się w rejonie przyczepu do bieguna dolnego rzepki. Więzadło jest wrażliwe na ucisk i czasami dochodzi do jego pogrubienia. Ból najczęściej występuję przy wykonywaniu treningów biegowych i skokowych jak również może występować podczas spoczynku. Dolegliwości bólowe nasilają się po wysiłku fizycznym. Po krótkim odpoczynku ból zwykle ustępuje, ale powraca wraz ze wznowieniem aktywności. Charakterystycznym objawem jest ból występujący podczas schodzenia po schodach.

Do czynników predysponujących można zaliczyć skrócenie (przykurcz) mięśnia czworogłowego uda i mięśni kulszowo-goleniowych, zwiększone napięcie struktur nerwowych, nieprawidłową biomechanikę miednicy, stawów rzepkowo-udowych oraz podudzia. Częstym zjawiskiem towarzyszącym zmianom przeciążeniowym więzadła rzepki jest osłabienie siły mięśni goleni.

Fizjoterapia zmian przeciążeniowych ścięgna wymaga cierpliwości oraz jednoczesnego działania na wielu płaszczyznach. Rehabilitacja zmian przeciążeniowych więzadła właściwego rzepki bazuje na wykonywaniu odpowiednich ćwiczeń wzmacniających, zmniejszeniu obciążenia więzadła, korekcji błędnej biomechaniki oraz terapii manualnej i terapii tkanek miękkich.