fizjoterapia, rehabilitacja, fizykoterapia, masaż w Krakowie

Suche igłowanie (Dry needling)

Sucha igłoterapia (dry needling, DN) to metoda fizjoterapeutyczna polegająca na nakłuciu punktu spustowego w mięśniu lub nakłuciu napiętego pasma mięśniowego za pomocą sterylnych, jednorazowych igieł do akupunktury w celu leczenia bólu mięśniowo-powięziowego i dysfunkcji w obrębie narządu ruchu. Pomimo tego, że podczas igłoterapii suchej używa się igieł do akupunktury, terapia ta nie ma nic wspólnego z klasyczną formą akupunktury.

Podczas zabiegu suchego igłowania fizjoterapeuta oddziałuje na płytkę nerwowo-mięśniową w mięśniu (miejsce połączenia synaptycznego pomiędzy aksonem neuronu ruchowego a komórką mięśniową), stymulując komórki mięśniowe organizmu do regeneracji i przebudowy. W konsekwencji prowadzi to do zmniejszenia napięcia mięśniowego oraz zmniejszenia i ustąpienia bólu.

Przed przystąpieniem do suchego igłowania fizjoterapeuta określa miejsce nakłucia mięśnia poszukując punktu spustowego i napiętego pasma mięśniowego. Głównym kryterium diagnostycznym podczas badania jest obecność zwiększonej wrażliwości na nacisk w obrębie napiętego pasma oraz występowanie częściowego lub kompletnego bólu rzutowanego zgodnego z dolegliwościami pacjenta. Odpowiednio zlokalizowany i zdiagnozowany punkt spustowy objawia się drganiem przy jego nakłuwaniu podobnym do drżenia pęczkowego mięśni. Objaw ten świadczy o jego dezaktywacji.

Suche igłowanie jest bardzo skuteczną metodą leczenia bólu mięśniowo-powięziowego. Można łączyć ją z innymi metodami fizjoterapeutycznymi takimi jak terapia manualna i terapia tkanek miękkich w celu zwalczania bólu przewlekłego i ostrego.


A i B: wyszukiwanie palpacyjne punktu spustowego
C: nakłówanie punktu spustowego
 

Fizjoterapeuci wykonujący suche igłowanie:
mgr Ilona Menżyńska
mgr Kamil Klocek

WSKAZANIA do igłoterapii suchej (DN, dry needling):

Igłoterapia sucha stosowana jest w przypadku bólów i dysfunkcji narządu ruchu o różnorodnym pochodzeniu. Najczęściej sucha igłoterapia znajduje zastosowanie w przypadku:

• terapii mięśniowo-powięziowych punktów spustowych,
• tendinopatii (choroby ścięgien), 
• bólu pochodzącego z tkanki bliznowatej,
• dużego napięcia mięśni,
• bólu głowy,
• zespołu bolesnego barku,
• przeciążenia stożka rotatorów,
• łokcia tenisisty,
• łokcia golfisty,
• bólu w stawie rzepkowo-udowym, 
• kolana biegacza (kolano skoczka),
• bólu biodra i przeciążaniach związanych z uprawianiem sportu (np. zespół pasma biodrowo - piszczelowego, ITBS – IlioTibial Band Syndrome).

PRZECIWSKAZANIA do igłoterapii suchej (DN, dry needling):

Przeciwskazania bezwzględne:

• ostry stan zapalny,
• obniżona krzepliwość krwi (INR > 1,5),
• gorączka,
• ostry uraz,
• krwiaki,
• napięcie spastyczne mięśni,
• obrzęk limfatyczny,
• nowotwory,
• alergia na nikiel.

Przeciwskazania względne:

• ciąża (1 trymestr, okolica L-S, okolica brzucha),
• choroby psychiczne,
• zwiększone ryzyko infekcji np. HIV,
• choroby zakaźne.

Tatuaż w miejscu terapii NIE JEST przeciwskazaniem do suchej igłoterapii.


Częste i normalne reakcje występujące po zastosowaniu igłoterapii suchej:

• niewielkie krwiaki,
• dolegliwości o charakterze zakwasów w obrębie mięśni, na których prowadzona była terapia (do 3 dni).

HISTORIA:

Technika igłoterapii suchej powstała na podstawie opisanych przez Janet G. Travell (Amerykańska lekarka i badacz medycyny. Była osobistym lekarzem prezydenta Johna F. Kennedy'ego. Jedna z pierwszych badaczy zwróciła uwagę na koncepcję punktów spustowych jako przyczyny bólu mięśniowo-szkieletowego), technik terapii mięśniowo-powięziowych punktów spustowych (MTrP) za pomocą wstrzyknięć. Steinbroker (Steinbroker 1944), a później Travell (Travell 1968) wyszli w swoim rozumowaniu z założenia, że efekt terapeutyczny nie pochodzi od wstrzykiwanej substancji, a z faktu samego nakłucia napiętego pasma znajdującego się zwykle w otoczeniu mięśniowo-powięziowego punktu spustowego i uzyskania dzięki temu nakłuciu lokalnej odpowiedzi drżeniowej. Hong (Hong 1994) zwrócił także uwagę na znaczenie miejscowej odpowiedzi drżeniowej w obrębie napiętego pasma podczas terapii i wykazał, że to mechaniczne działanie igły w obrębie mięśniowo-powięziowego punktu spustowego jest ważniejsze niż stosowana substancja. Wyniki innych badań także pokazały, że terapia mięśniowo-powięziowych punktów spustowych przy zastosowaniu suchych igieł daje takie same wyniki jak terapia za pomocą wstrzyknięć (Cummings and White 2001, Ga et al. 2007).