Kinezyterapia

Inne określenie na kinezyterapię (gr. kinesis – ruch) to gimnastyka lecznicza, ćwiczenia usprawniające. Kinezyterapia dzieli się na miejscową (dotyczy bezpośrednio obszaru zmienionego chorobowo) i ogólną (składa się z ćwiczeń części ciała nieobjętych chorobą). Kinezyterapia jest jedną z metod fizjoterapii zajmującą się leczeniem ruchem. Ruch staje się środkiem leczniczym, mającym wpływ na:

• zmniejszenie napięcia mięśniowego,
• zwiększenie zakresu ruchów w stawach kręgosłupa i kończyn,
• reedukację nieprawidłowych stereotypów ruchowych,
• poprawę siły i wytrzymałości mięśni,
• przeciwdziała wtórnym zmianom w układzie kostno-mięśniowym,
• zapobiega powikłaniom w układzie krążenia i oddychania, wynikającym z długotrwałego unieruchomienia.

Kinezyterapia może być stosowana jako podstawowa i jedyna forma leczenia może być łączona z innymi formami leczenia, w tym z innymi metodami fizjoterapii, w celu zwiększenia efektu terapeutycznego. Stosowana jest w leczeniu:

• zespołów bólowych kręgosłupa (szyjnego, piersiowego, lędźwiowego),
• rwie kulszowej i ramiennej,
• dyskopatii,
• stanach pourazowych (np. skręcenie stawu skokowego i kolanowego),
• stanach pooperacyjnych (np. rekonstrukcja więzadła ACL, discektomia),
• stanach po złamaniach,
• zespołów przeciążeniowych ścięgien i mięśni,
• choroby zwyrodnieniowej stawów,
• chorób reumatoidalnych,
• zaników i osłabienia siły mięśniowej,
• stanów po zawale serca,
• stanów po udarze mózgu.

FIZJOSPORT OFERUJE:

ćwiczenia bierne
ruch określonej części ciała pacjenta wykonywany jest przez fizjoterapeutę. Ćwiczenia bierne mają na celu przywrócenie zakresu ruchu w stawach, niedopuszczenie do powstawania przykurczów, zmian patologicznych w stawach i tkankach okołostawowych i są wykonywane w przypadku, gdy ruchy czynne są zbyt bolesne.

ćwiczenia czynno-bierne
istotą ćwiczeń czynno-biernych jest bierny ruch wykonywany przez terapeutę i czynne rozluźnienie mięśni przez ćwiczonego pacjenta. Wskazaniem do ćwiczeń czynno-biernych jest przede wszystkim: uruchamianie stawów pacjenta po zdjęciu unieruchomienia, stany we wczesnych okresach po zabiegach rekonstrukcyjnych narządu ruchu.

ćwiczenia czynne i czynne z oporem
ćwiczenia te polegają na samodzielnym wykonywaniu przez pacjenta ruchów w stawach ćwiczonego odcinka ciała. Celem ćwiczeń jest przeciwdziałanie zanikom mięśni i uzyskanie przyrostu ich siły, zapobieganie przykurczom w stawie, zwiększenie zakresu ruchów w stawie. Są to ćwiczenia wykonywane przez pacjenta na komendę terapeuty i pod jego kontrolą.

ćwiczenia izometryczne
ćwiczenia izometryczne stanowią ciekawą grupę w systematyce ćwiczeń gimnastycznych i leczniczych. Wyróżnia je "brak ruchu", polegają one bowiem na czynnym napinaniu mięśni bez zmiany długości ich włókien. Skurcz izometryczny nie powoduje ruchu w stawie, ponieważ nie zmienia się odległość przyczepów mięśni do kości. Ćwiczenia izometryczne wykorzystuje się do przeciwdziałania zanikom mięśni, utrzymania aktywności mięśni unieruchomionych części ciała (przy urazach, złamaniach) oraz do uzyskiwania przyrostu masy i siły mięśni.

ćwiczenia synergistyczne
są to ćwiczenia wykorzystujące fizjologiczne zjawisko współdziałania mięśni na bazie promieniowania pobudzenia.

ćwiczenia plyometryczne
plyometryka jest rodzajem (ćwiczenia) treningu przeznaczonego do tworzenia szybkich, mocnych ruchów i do poprawienia funkcji systemu nerwowego. W ćwiczeniach plyometrycznych występuje praca mięśni (rozciągnięcie, skurcz) w szybkiej, częstej powtarzalności. Plyometrykę stosujemy w celu zwiększenia szybkości i siły skurczów mięśni oraz eksplozywności dla poszczególnych dyscyplin sportowych.

ćwiczenia propriocepcji
trening kontroli nerwowo-mięśniowej polega na dostarczeniu pobudzeń nerwowych ze stawów, mięśni ścięgien i sąsiednich tkanek głębokich, które są następnie przetwarzane w ośrodkowym układzie nerwowym, dając informację o pozycji stawu, ruchu, wibracji i ucisku. Ćwiczenia propriocepcji poprawiają zatem równowagę ciała, koordynację i pozycje stawów.