Zespół tylnego uwięźnięcia stawu łokciowego

Zespół tylnego uwięźnięcia to prawdopodobnie najczęstsza przyczyna wywołująca ból w tylnej części stawu łokciowego. Pojawia się on w dwóch sytuacjach. U młodych sportowców występuję jako „zespół przeciążenia spowodowany koślawym przeprostem”. Powtarzające się przeciążenia związane z nadmiernym przeprostem w warunkach wykoślawienia stawu łokciowego skutkują uwięźnięciem tylno-przyśrodkowej krawędzi wyrostka łokciowego w dole łokciowym, przez co w miarę upływu czasu tworzą się osteofity, co z kolei zwiększa kompresję i prowadzi do deformacji zgięciowej. U starszych pacjentów najczęstszą przyczyną opisywanego zespołu jest wczesne wystąpienie zmian zwyrodnieniowych, które w przeważającej mierze dotyczy stawu ramienno-promieniowego. W obrębie stawu powstają osteofity. Ich kompresja powoduję ból tylnej części stawu łokciowego. Głównym objawem klinicznym w zespole tylnego uwięźnięcia jest utrwalona deformacja zgięciowa (brak pełnego wyprostu stawu) oraz ból odczuwalny w tylnej części stawu podczas próby pełnego wyprostu stawu.

W przypadku leczenia zachowawczego główny nacisk nakierowany jest na poprawieniu stabilności stawu łokciowego przez wprowadzenie specjalnego treningu propriocepcji stawowej, wzmocnieniu mięśni kończyny górnej (szczególnie w podporze) i wyrobienie prawidłowego wzorca ruchowego dla ręki. Dodatkowo stosuje się techniki terapii manualnej aby odciążyć staw łokciowy i torebkę stawową.