Grupę objawów wynikających z ucisku nerwu pośrodkowego w okolicy łokcia i przedramienia określa się jako
zespół mięśnia nawrotnego obłego lub
zespół pronatorów. Pierwsza nazwa jest nieco myląca, gdyż odnosi się jedynie do kompresji na poziomie w/w mięśnia. Dziś wiemy, że tych miejsc jest więcej.
Pierwszym miejscem, gdzie może dojść do potencjalnego ucisku, jest okolica nadkłykcia przyśrodkowego kości ramiennej gdzie u części społeczeństwa występuję wyrostek nadkłykciowy. Od wyrostka nadkłykciowego do nadkłykcia przyśrodkowego biegnie więzadło Struthersa, pod którym biegnie nerw pośrodkowy.
Pasmo włókniste, które stanowi powięziowe przedłużenie ściegna mięśnia dwugłowego jest kolejnym miejscem, gdzie może dojść do uwięźnięcia nerwu pośrodkowego. Pasmo włókniste krzyżuje się z przebiegiem nerwu pośrodkowego, co może w pewnych warunkach doprowadzać do konfliktu.
Najczęstszą przyczyną jest uwięźnięcie nerwu pośrodkowego przez mięsień nawrotny obły (m. pronator teres). Podczas napięć mięśnia może dochodzić do podrażnienia włókien nerwowych.
Kolejnym potencjalnym miejscem kompresji nerwu pośrodkowego jest łuk mięśnia zginacza palców powierzchownego.
Początek dolegliwości związanych z zespołem mięśnia nawrotnego obłego jest powolny, niepozorny. Często pojawiają się tępe bóle podczas lub po wykonywaniu czynności związanych z pronacją, supinacją przedramienia, nasiloną funkcją zginaczy palców. Bóle mają charakter rozlany, schodzący w dół przedramienia. Może pojawiać się wrażenie pieczenia na przebiegu nerwu. Głównymi objawami w obrębie dłoni są zaburzenia czucia w kciuku oraz w palcach wskazującym, trzecim i czwartym. Mogą występować również zaburzenia czucia w dłoniowej podstawie kłębu kciuka z powodu zajęcia dłoniowej gałęzi skórnej nerwu pośrodkowego.
Ze względu na powolny rozwój i zbieżność objawów miedzy innymi z zespołem cieśni nadgarstka często patologia ta pozostaje niezdiagnozowana prze z długi czas. W odróżnieniu jednak od zespołu cieśni nadgarstka, zespół mięśnia nawrotnego obłego nie daje dolegliwości nocnych.
FIZJOTERAPIA
Zespół mięśnia nawrotnego obłego dobrze reaguję na prowadzoną rehabilitację. Leczenie zachowawcze polega na ograniczeniu czynności związanych z nawracaniem przedramienia z oporem, jak i powiązanymi ruchami chwytania i ściskania. Bardzo dobre efekty uzyskuje się dzięki technikom terapii manualnej takim jak mięsniowo-powięziowe rozluźnianie, masaż powięziowy, uwalnianie przegród międzymięśniowych i pracę na punktach spustowych w mięśniach. Fizjoterapię należy także uzupełnić o techniki neuromobilizacji.