tendinopatia ścięgna Achillesa

Ścięgno Achillesa jest największym i najsilniejszym ścięgnem w całym organizmie człowieka. Taka budowa związana jest z funkcją ścięgna – przeciwdziałaniem ogromnym siłom, głównie w trakcie forsownego wysiłku.

U pacjentów z tendinopatią ścięgna Achillesa ból umiejscowiony jest w rejonie głównej części ścięgna, w odległości 2-3 cm od punktu przyczepu ścięgnistego. Ból występuje najczęściej rano, powiązany jest często ze sztywnością ścięgna. Odpoczynek może zmniejszyć dolegliwości bólowe, jednak po obciążeniu ścięgna ból najczęściej powraca. W fazie przewlekłej dolegliwości bólowe mogą występować w sposób ciągły.

Zazwyczaj tendinopatia ścięgna Achillesa powstaje na skutek nadmiernej eksploatacji, tworzącej mikrourazy, które wraz ze stopniem nasilenia i częstości doprowadzają do sytuacji, kiedy ścięgno nie może ulec samoistnej naprawie. Taki stan rzeczy powoduje mechaniczne uszkodzenie ścięgna.

Do przyczyn prowadzących do uszkodzenia ścięgna Achillesa zalicza się błędy treningowe, nagłe nasilanie aktywności, zwiększanie intensywności treningu, podejmowanie treningu po długiej przerwie. Dysfunkcja ścięgna Achillesa może tez mieć związek z wadami ustawienia stopy, korzystaniem z niewłaściwego obuwia oraz z zespołem nadmiernego napięcia mięśnia trójgłowego łydki.

FIZJOTERAPIA:
Postępowanie rehabilitacyjne w przypadku tendinopatii ścięgna Achillesa w pierwszej fazie postępowania opiera się na zmniejszeniu dolegliwości bólowych poprzez odpoczynek od ćwiczeń lub zajęć powodujących zaostrzenie dolegliwości, modyfikację aktywności, stosowanie krioterapii i ortez. Proces rehabilitacyjny powinien być uzupełniony o wykonywanie terapii manualnej, terapii tkanek miękkich rejonu łydki oraz mobilizację samego ścięgna. Rehabilitację należy uzupełnić wprowadzeniem specjalnego treningu dla mięśni i ścięgna.