Łokieć golfisty

Zapalenie nadkłykcia przyśrodkowego – łokieć golfisty – spowodowany jest zmianą chorobową, która obejmuje zlokalizowane na tym nadkłykciu przyczepy bliższe mięśnia nawrotnego obłego i promieniowego zginacza nadgarstka. Mogą jednak temu towarzyszyć zmiany w miejscu zlokalizowanych w okolicy łokcia przyczepów bliższych łokciowego zginacza nadgarstka i mięśnia dłoniowego długiego. Jest to przyśrodkowy odpowiednik zmian, które występują w częściej występującym łokciu tenisisty.

Pacjenci z zespołem łokcia golfisty odczuwają dolegliwości bólowe zlokalizowane po przyśrodkowej stronie stawu łokciowego, podczas zginania nadgarstka oraz pronacji (nawracania) przedramienia. Charakterystyczne jest, że pacjent zgłasza objawy bólowe przy zwykłym przywitaniu się za pomocą uściśnięcia dłoni. Siła chwytu jest też często obniżona.

Powołując się na badania epidemiologiczne w Finlandii częstość występowania w populacji szacowana jest na 0,4$, natomiast pod względem wieku najczęściej osoby między 45 a 54 rokiem życia. Łokiećgolfisty występuję częściej u mężczyzn niż u kobiet w stosunku 2:1. W 60% przypadków choroba dotyczy ręki dominującej. Początek choroby może być ostry (30% przypadków) lub przewlekły (70% przypadków). Powtarzające się urazy/mikrourazy przyczepu mięśniowo-ścięgnistego nadkłykcia przyśrodkowego kości ramiennej prowadzą do stanu zapalnego a następnie entezopatii.

Z zespołem bólowym łokcia golfisty występuje w 50% neuropatia nerwu łokciowego.

Rzadko spotykaną odmianą łokcia golfisty jest tzw. tylny łokieć golfisty – są to zmiany przeciążeniowe ścięgna m. trójgłowego ramienia. Jest on bardzo rzadkim schorzeniem, którego objawy to silny ból w rejonie ścięgna m. trójgłowego ramienia.

FIZJOTERAPIA:
W terapii zmian przeciążeniowych ścięgien mięśni prostowników nadgarstka stosuje się zasady leczenia tkanek miękkich. Wprowadza się kontrolę bólu, pobudzanie procesów gojenia oraz odbudowę elastyczności i siły mięśniowej poprzez stopniowy powrót do aktywności w warunkach częściowego odciążenia. Do tego celu wykorzystuję się: terapię tkanek miękkich i punktów spustowych, terapię manualną, falę uderzeniową, neuromobilizację, kinezyterapię, kinesiotaping oraz zabiegi fizykalne (np. laser, krioterapia).