Ból pachwiny związany z przeciążeniem mięśni przywodzicieli

Długo utrzymujący się ból pachwiny zależny od mięśni przywodzicieli jest zlokalizowany przyśrodkowo w rejonie pachwiny i kości łonowej, jednak objawy subiektywne mogą promieniować w dół wzdłuż mięśni przywodzących. Kluczowymi składowymi badania pozwalającymi rozróżnić tę jednostkę kliniczną od innych dysfunkcji jest maksymalna bolesność miejsca przyczepu ścięgien mięśni przywodzicieli oraz ból podczas oporowania ruchu przywiedzenia stawu biodrowego. Często pojawia się również osłabienie mięśni przywodzicieli, a ich badanie palpacyjne ujawnia zwiększone napięcie mięśniowe wraz z punktami spustowymi znajdującymi się w obrębie mięśnia przywodziciela długiego. Dość często tkliwe jest spojenie łonowe, jednak objaw ten nie jest szczególnie przydatny w diagnostyce różnicowej pomiędzy innymi jednostkami przyczyniającymi się do powstania przewlekłego bólu pachwiny.

Większość pacjentów z bólem pachwiny związanym z mięśniami przywodzącymi kontynuuje treningi do momentu, gdy ból nie pozwala im na dalsze kontynuowanie aktywności. Gdy dysfunkcja osiąga ten etap zwykle wymagany jest dłuższy odpoczynek i rehabilitacja. Do pierwszych objawów ostrzegawczych zalicza się:

• zwiększone napięcie, sztywność w trakcie lub po aktywności z brakiem ulgi wiązanej z rozciąganiem,
• gorsze przyspieszenie,
• spadek maksymalnej szybkości sprintu,
• skrócenie wykroku podczas kopnięcia lub biegu,
• niejasne uczucie dyskomfortu podczas hamowania.  

FIZJOTERAPIA:
Tradycyjną formą postepowania w większości dolegliwości bólowych pachwiny był odpoczynek, lecz najczęstszym efektem takiego postępowania był powrót objawów po wznowieniu aktywności ruchowej. Aktywna fizjoterapia zapewnia 10-krotnie większe prawdopodobieństwo powrotu do uprawiania sportu bez odczuwania dolegliwości bólowych. Działanie fizjoterapeutyczne nakierowane jest na terapię manualną z mobilizacją stawu biodrowego, stawów kręgosłupa lędźwiowego i terapią tkanek miękkich. Fizjoterapia polega również na wzmocnieniu i uelastycznieniu mięśni kończyny dolnej w szczególności mięśni przywodzicieli oraz poprawą wytrzymałości ekscentrycznej, rozluźnieniu mięśni antagonistycznych i poprawieniu stabilizacji centralnej tułowia. Rehabilitację można uzupełnić o serię zabiegów fali uderzeniowej.