Zespół cieśni nadgarstka

REHABILITACJA CIEŚNI NADGARSTKA
Przystępując do rehabilitacji dolegliwości związanych z cieśnią nadgarstka należy bardzo dokładnie zbadać pacjenta aby określić czy objawy zgłaszane przez chorego pochodzą rzeczywiście od cieśni w nadgarstku. Często przyczyną występowania dolegliwości w nadgarstku jest problem zlokalizowany w odcinku szyjnym kręgosłupa (pierwsza cieśń), zespół górnego otworu klatki piersiowej lub zespół pronatorów (zespół mięśnia nawrotnego obłego). Jeśli chodzi o rehabilitację/fizjoterapię cieśni nadgarstka, główny nacisk w naszym centrum kładziemy na terapię manualną, podczas której fizjoterapeuta mobilizuję spięte i przykurczone tkanki w rejonie troczka zginaczy, rozcięgna dłoniowego oraz mięśni przedramienia i powięzi kończyny górnej. Fizjoterapię należy rozszerzyć również o neuromobilizacje mającą na celu poprawę ślizgu i odżywienie nerwu. Fizjoterapeuta wykonuję również techniki mobilizacji stawowej aby poprawić ruchomości w stawie nadgarstkowym. Leczenie zachowawcze obejmuję również stosowanie zabiegów fizykalnych w celu zmniejszenia stanu zapalnego i zmniejszenia dolegliwości bólowych. Podczas rehabilitacji należy również pamiętać o uelastycznieniu mięśni poprzez odpowiednio dobrane przez fizjoterapeutę ćwiczenia lecznicze.

Zespół cieśni nadgarstka (CTS – carpal tunnel syndrome) jest to zespół nerwobólów w części ręki zaopatrywanej przez nerw pośrodkowy. Rozwija się wskutek ucisku nerwu pośrodkowego na drodze jego przebiegu przez kanał nadgarstka. Powiększenie zawartości kanału nadgarstka, prowadzi do przygniecenia nerwu do troczka zginaczy i niedokrwienia jego części obwodowej.

Schorzenie to objawia się piekącym bólem w obrębie dłoniowej cześć nadgarstka, bólem, drętwieniem lub mrowieniem w obszarze zaopatrywanym przez nerw pośrodkowy (dłoniowa powierzchnia kciuka, palec wskazujący i palec środkowy i promieniowa część palca serdecznego). Objawy te mogą występować na całym wymienionym obszarze lub stanowić określoną kombinację. Ból może promieniować również do przedramienia. Do częstych dolegliwości należy ból i parestezje w nocy na obszarze dłoniowej powierzchni ręki (zgodnie z dystrybucją nerwu pośrodkowego). Z biegiem czasu objawy te nasilają się i utrwalają, czemu towarzyszą niedowłady, a później porażenia mięśni kłębu, głównie mięśnia odwodziciela krótkiego kciuka.

Najczęściej chorują osoby w wieku średnim lub podeszłym. Kobiety chorują dwukrotnie częściej niż mężczyźni. Zespół występuję dość często u osób pracujących przy komputerze, piszących na maszynie, kierujących samochód oraz przemęczających ręce podczas prac fizycznych.

Do przyczyny ciasnoty kanału nadgarstka zalicza się:

• złamanie dalszej nasady kości promieniowej
• złamanie kości nadgarstka
• zapalenie ścięgien zginaczy palców
• cukrzyca (pogrubienie ścięgien i zapalenie pochewek)
• reumatoidalne zapalenie stawów (zapalenie pochewek ścięgien)
• idiopatyczne (bez przyczyny)

Najważniejszymi elementami diagnozowania są szczegółowy wywiad kliniczny i badanie fizykalne. Dodatkowo przeprowadza się badanie przewodnictwa nerwowego, które może pomóc w potwierdzeniu diagnozy.

Leczenie operacyjne:
W przypadkach przewlekłych lub opornych na leczenie zachowawcze stosuje się interwencję chirurgiczną. Polega ona na przecięciu troczka zginaczy nadgarstka, co daje odbarczenie nerwu pośrodkowego. Należy pamiętać, że zaraz po zabiegu operacyjnym konieczna jest fizjoterapia aby zapobiec zbliznowaceniu tkanek i powstaniu przykurczy, które mogą skutecznie popsuć wyniki leczenia operacyjnego i w przyszłości wywoływać objawy cieśni nadgarstka.