FIZJOTERAPIA KOMPLEKSU CHRZĄSTKI TRÓJKĄTNEJ
W naszym centrum fizjoterapeutycznym prowadzimy rehabilitację pacjentów po uszkodzeniu chrząstki trójkątnej lub stanach po operacyjnym leczeniu tego kompleksu. Leczenie zachowawcze obejmuje częściowe unieruchomienie na ok 4 tygodnie od urazu, działania przeciwzapalne i przeciwbólowe w postaci zabiegów fizykalnych. Po okresie unieruchomienia stopniowo przywraca się funkcję kompleksu poprzez ćwiczenia czynnościowe (kinezyterapię) oraz terapię manualną wykorzystującą mobilizacje stawów promieniowo-łokciowego dalszego oraz promieniowo-nadgarstkowego. W późniejszym etapie rehabilitacji wprowadza się trening plyometryczny, który ma na celu poprawienie szybkości i siły.
Kompleks chrząstki trójkątnej (TFCC – Triangular Fibrocartilage Complex) leży między kością łokciową a kośćmi nadgarstka. Jest to główny stabilizator stawu promieniowo-łokciowego dalszego. Kompleks ten składa się z chrząstki trójkątnej, która stanowi swego rodzaju odmianę łąkotki, pełniącej funkcję amortyzatora pomiędzy dystalną powierzchnią stawową kości łokciowej a proksymalnym szeregiem nadgarstka, przede wszystkim kością trójgraniastą. Kompleks chrząstki trójkątnej składa się również z więzadła pobocznego łokciowego, wielu więzadeł nadgarstka i pochewki ścięgna mięśnia prostownika łokciowego nadgarstka.
Kompleks chrząstki trójkątnej (TFCC) jest częstym miejscem występowania bólu nadgarstka po stronie łokciowej. Pacjenci uskarżają się na ból i trzaski po łokciowej stronie nadgarstka, często na trzeszczenia przy rotacji przedramienia, ból podczas oporowanego zgięcia grzbietowego i odchylenia dołokciowego, uczucie przeskakiwania w czasie ruchu nadgarstka i osłabienie siły chwytu. Występuje również nadwrażliwość i obrzęk nad grzbietowo-łokciową powierzchnią nadgarstka.
Przyczyną uszkodzenia TFCC jest najczęściej kompresyjne obciążenie wywierane na nadgarstek, w szczególności w odchyleniu dołokciowym. Duża część uszkodzeń jest następstwem upadku na wyprostowaną rękę, urazu typu rotacyjnego i ponawiającymi się przeciążeniami osiowymi. Kompleks chrząstki trójkątnej może ulec rozerwaniu po dystalnym złamaniu kości promieniowej, łokciowej lub w czasie uszkodzenia stawu promieniowo-nadgarstkowego dalszego.
Do sportów, w których występuję największe ryzyko uszkodzenia kompleksu chrząstki trójkątnej należą gimnastyka, skoki do wody, golf i sporty z wykorzystaniem różnego rodzaju rakiet.
W celu stwierdzenia uszkodzenia kompleksu chrząstki trójkątnej istotne jest zebranie wyczerpującego wywiadu i wykonanie testów prowokacyjnych. Dodatkowo pomocnym badaniem obrazowym jest badanie rezonansem magnetycznym (MR) oraz ultrasonografia (USG).